Knopskaya's Kerstwens beknopt in een kop

De voorbije weken moet ik steeds vaker aan de tijd denken, toen we nog als koters  voor TV zaten en naar Kinderen voor Kinderen keken. Toen zongen we dat ene gekke liedje mee, zonder te beseffen hoe erg de  realiteit zou inslaan.

Ach was ik maar de baas van het journaal

We zien bedreigingen voor ons voortbestaan nog eerder komen in de vorm van meteorieten uit de ruimte, dan in de vorm van plastiek in onze oceanen. En zelfs wanneer we dit zien, vergrijpen we ons allen aan de polarisering van stakende schoolkinderen. We zeuren allen samen over de manier waarop de Vlaamse regering met cultuur afrekent. Duizenden profielfoto’s kleurden de jongste maanden half-geel. Cultuur moet gratis zijn, gratis naar museum,  gratis hier en gratis daar. En we vinden kunst wel mooi, maar duur. We staan er echter niet bij stil dat kunst brood is, liefdevol gekneed door een  hardwerkende ambachtsman, bruisend van leven.

Iets nieuw is slechts nieuw voor 1 dag

Misschien moeten we omdenken, politici en milieuprofeten een stap voor zijn. Wel, die  mooie zetel waarin u zit te reveillonneren stopte met nieuw zijn de dag dat u hem kocht. Met de overschot van het budget kocht u een fijne replica van 1 of andere prent bij IKEA. Maar investeer in een levende kunstenaar van bij ons, en koop die zetel misschien eens tweedehands. Dat is al  een zetel  op de afvalberg  vermeden,  en een investering erbij.

Kunst is eeuwig

Kunst zit in de ziel, een lege ziel  maakt lege kunst. Een ziel kan je de mens niet afnemen, en leeft verder  na onze dood. Daarom is het van belang dat we onze ziel in onze schilderijen, beeldhouwwerken, foto’s, essays en gedichten blazen, als een adem. Een pop ademt niet, het  is een nagemaakte  mens. Zo  ook  kan de nagebootste kunst niet leven, hoe exact ook uitgevoerd. Zo  kan ook  het  meest  fantastisch  ingebeelde  wezen dat enkel gemaakt  is  met als doeleind verkopen nooit leven op doek of in klei. Het wezen dat reeds leefde in het hoofd van de creator, zal voor eeuwig de vleugels spreiden. Het lied dat leeft in het hoofd van de componist kan leven via de ziel van de uitvoerende muzikant, die als medium de adem verder naar het publiek blaast, exponentieel.

Kunst leeft

Elke dag in ons en begint  nog voor we er naar  kijken. Wil de mens vandaag  nog wel positiviteit ontvangen? Willen we nog tevreden zijn? We verdienen te weinig geld, de uitkeringen zijn te laag, we beschuldigen links en rechts, maar zeggen geen neen om een ziektebriefje te vragen om dezelfde dag eens flink de bloemetjes buiten te zetten, "want daar hebben we recht op". Dat de economie vierkant draait, daar vinden we wel een schuldige voor.

De kunstenaar is  de mens  die fouten ziet en ze mooi maakt, die een lelijke wereld mooi maakt. De kunstenaar handelt uit ethisch denkvermogen; vanuit ongecensureerde zelfanalyse. Van daar aanschouwt hij de wereld. Dat maakt dat echte kunst  de mensheid kan redden, direct en indirect.

Dat alleen al is onbetaalbaar

Zeg dat Knopskaya het u zei

PS: kent u er anderen? Fijn “shoppen” dan...